Wstęp
Pojęcie jakości usług istnieje od czasu pierwszych sieci teleinformatycznych, jeszcze przed wprowadzeniem protokołu internetowego TCP/IP. Z punktu widzenia klienta, usługa ma charakter jakościowy, to znaczy musi działać w nieprzerwany i wydajny sposób. Rozwój aplikacji sieciowych, szczególnie czasu rzeczywistego, doprowadziła do wzrostu znaczenia gwarantowania jakości usług, można nawet powiedzieć że zostało wymuszone przez nie. Protokół IPv4, który powstał w 1980 roku, wprowadził pierwsze mechanizmy wbudowane w sam protokół, pozwalające na gwarantowanie parametrów przesyłu danych.
Stale rosnąca liczba użytkowników, oraz zwiększające się zapotrzebowanie na wydajne rozwiązania w dziedzinie sieci Internet doprowadziły do opracowania nowego protokołu IPv6. Poza zwiększeniem puli adresowej czy nowym sposobem adresacji, protokół umożliwia wykorzystanie dwóch pól w nagłówku tylko i wyłącznie dla celów gwarantowania parametrów QoS. Pole Traffic Class, podobne w budowie i sposobie wykorzystania do pola Type Of Service w protokole IPv4, umożliwia zaklasyfikowanie pakietu do jednoznacznie określonej klasy. Klasa związana jest z architekturą usług zróżnicowanych DiffServ. Wprowadzenie pola Flow Label, ma na celu identyfikację przepływów i zapewnienie im odpowiednich parametrów transmisji, ale możliwe jest również inne zastosowanie, na przykład jako zamiennik protokołu RSVP.
W Europie wprowadzenie nowego protokołu potrwa szacunkowo 4-6 lat, jednak większość krajów Azji posiada już sieci szkieletowe wykorzystujące IPv6. Niezwykle istotne będzie zaprojektowanie nowych sieci szkieletowych, które będą gwarantować jakość parametrów przesyłu danych i umożliwią pełne wykorzystanie możliwości nowego protokołu.
Niniejsza praca składa się z następujących części:
Rozdział 3 – przedstawienie metryk parametrów Quality Of Service oraz metody wykonania pomiarów metryk.
Rozdział 4 – analiza architektur sieciowych pozwalających zagwarantować parametry QoS
Rozdział 5 – prezentacja mechanizmów wykorzystywanych do budowy architektur QoS
Rozdział 6 – symulacja sieci DiffServ, analiza metod zarządzania ruchem sieciowym i dobór optymalnych mechanizmów do wykorzystania w projekcie sieci.
Rozdział 7 – Projekt domeny DiffServ IPv6 i przeprowadzenie badań.
Rozdział 8 – Wnioski końcowe
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.